Przed Trzecią Niedzielą Pasyjną

Liczymy tygodnie tej wojny toczonej tuż za naszą granicą, nieopodal naszych drzwi i okien. Chcemy wierzyć, że dobro odniesie zwycięstwo. Znów z pomocą przychodzi nam moc Słowa – tak istotna w każdy dzień, gdy wyczekujemy dobrych wieści…
Małgorzata Grzywacz

3 Niedziela Pasyjna Oculi znaczy: ” Oczy moje zawsze patrzą na Pana”.. (Ps 25,16)

do lektury J 16,28-33
J 16, 31.33: Odpowiedział im Jezus: Teraz wierzycie? To powiedziałem wam, abyście we mnie pokój mieli. Na świecie ucisk mieć będziecie, ale ufajcie, Ja zwyciężyłem świat.

Anonimowy autor powiada: „Każdy słyszy, co mówisz. Przyjaciele słuchają tego, co mówisz. Najlepsi przyjaciele słuchają, czego nie mówisz”.
O czym opowiada Pan Jezus? Gdzie odbywa się tamta rozmowa? Kto słucha naprawdę? Co to właściwie oznacza? W czym dziś uczestniczę? Czy jestem dobrym słuchaczem? Pomiędzy wersetami – gdy Jezus mówi do swych najbliższych przyjaciół: Wstańcie, pójdźmy stąd (J 14,1) – a wierszem: To powiedziawszy, wyszedł Jezus z uczniami swoimi za potok Cedron (J 18,1) – odbywa się długa rozmowa, w większości monolog Pana Jezusa, jego pożegnalne, ważkie słowa. Chcę uczestniczyć w tym, chcę dobrze słuchać, a nawet czytać między wierszami. Jest noc, już po Ostatniej Wieczerzy. Judasza już nie ma z nimi. Pozostali uczniowie blisko Nauczyciela kończą posiłek, może wymieniają między sobą uwagi, by usłyszeć szereg ważnych nauk: o krzewie winnym i latorośli, o nienawiści świata do Jezusa i jego uczniów, o prześladowaniach, o odejściu i powtórnym przyjściu Chrystusa, o wyznaczniku Kościoła, jakim jest ucisk. Nie rozumieją? A ja rozumiem? Deklarują: Wierzymy, żeś od Boga wyszedł (J 16,30b). Jak brzmią moje deklaracje? Odpowiedź Pana Jezusa, pytaniem na pytanie, wiele mówi: [dopiero] teraz wierzycie? (J 16,31). Jak to jest, że jest się z Kimś tak długo, a nie pojmuje się istoty Jego nauki i działania? Każde słowo Pana Jezusa jest tu na wagę złota. Za moment czeka Go bój modlitewny w Getsemane, a potem gorzka samotność w drodze na Golgotę i niewyobrażalne cierpienie. Ale jeszcze nie teraz. Teraz padają ostatnie słowa, słowa, które mają po wsze czasy być wsparciem dla uczniów i uczennic Chrystusa. Pokój można odnaleźć jedynie w Nim. Bez względu na ucisk – zachować pełne zaufanie w Bogu – to deklaracja dzisiejszej niedzieli: Oczy moje zawsze patrzą na Pana, bo On wyswobadza z sieci nogi moje (Ps 25,16). Chcę się tego trzymać…

diakon Aleksandra Błahut-Kowalczyk